Het begon allemaal op zondagmorgen 4 november 1979 om 11.00 uur. Ik zou op die bewuste morgen nog even enige kennissen bezoeken alvorens in alle rust mijn spullen klaar te maken voor de reis naar Cyprus. Afijn, ik start de auto en wil wegrijden, maar dat ging niet. Later in de garage bleek dat de carburateur kapot was. Daar zat ik zonder auto, en toch moest ik de volgende morgen om acht uur op Schiphol zijn. Na veel telefoontjes kreeg ik van mijn zuster het idee om met kennissen uit Dieren te bellen of ik daar kon overnachten en dan samen met hun naar Schiphol de volgende morgen. Afijn, ik bellen naar Dieren en dat was prima, zodat ik om vijf uur in de auto zat naar Zwolle, en verder met de trein naar Dieren. Om half negen stond ik op het perron in Dieren en werd er afgehaald door dhr. Geerlings . We hebben onder het genot van een biertje tot half drie zitten kletsen over Ajax. De volgende morgen om zes uur werden we door de vrouw des huizes gewekt en om kwart voor zeven vertrokken we richting Klarenbeek, uitgezwaaid door de beide dames. In Klarenbeek aangekomen bleek dat de koffie al klaar was en na een klein kwartier wachten waren vijf van de zes medereizigers aanwezig. Omdat om half acht de laatste nog steeds niet was gearriveerd vertrok de eerste auto om op Schiphol te melden dat we er aankwamen. Om kwart voor acht was ook de laatste passagier aanwezig en konden we vertrekken Vanaf acht uur moesten we ons melden bij de balie van Neckermann, dus was het een kwestie van zo snel mogelijk naar Schiphol. Maar zoals altijd stond er voor Diemen een file en dus werd het geen acht uur maar half tien dat we op Schiphol aankwamen. Terwijl onze chauffeur de auto wegzette, renden wij naar de balie van Neckermann en daar stonden Qorinne en Han ons al op te wachten. Na de nodige handelingen zijn we toen in een drafje naar het vliegtuig van Martinair gegaan. Na diverse spelers begroet te hebben vertrok het vliegtuig keurig op tijd. Na een perfecte tussenlanding voor het bijtanken kwamen we keurig op tijd in Cyprus aan. Tijdens de rit met het vliegveldbusje naar de aankomsthal was het prachtig weer en dus was iedereen in een goede stemming want de meesten hadden hun zwemkleding meegenomen. Maar hoe anders zou het lopen. Na het invullen van een formulier en de koffers te hebben gekregen, vertrokken we naar ons hotel vlakbij Lanarca. Ajax logeerde in het Hilton hotel in Nicosia, één uur rijden van ons hotel vandaan. Dat was voor ons allemaal een grote domper. Nadat iedereen had ingeboekt en zijn/haar koffers op de kamers had gebracht gingen we onder leiding van Chris en Simon Kopjes de drank inspecteren. De drank was goed en de prijs was redelijk, na een goede bodem te hebben geschapen zijn we met acht man in twee taxi’s naar Lanarca gereden, waar we heerlijk hebben gegeten. Om een uur of twee zijn we weer naar het hotel vertrokken en hebben daar aan de bar nog even heerlijk zitten ouwehoeren tot een uur of vijf. De volgende morgen hebben de meesten het ontbijt gemist en kwamen allemaal met “duffe koppen” beneden. Het was de bedoeling van de meesten dat er de hele dag zou worden gezwommen, maar doordat het de gehele dag regende kwam daar dus ook niets van terecht.

We zijn toen weer met acht man in de taxi gestapt en richting Nicosia vertrokken, waar we eerst heerlijk een halmburgertje van Wimpy hebben gegeten. Daarna zijn we tot vier uur de stad in geweest en hebben er heerlijk gedold met de Nicosianen, omdat iedereen dacht dat we spelers waren. Om zes uur waren we, nadat we nog even in het Hilton hotel hadden gesproken met Dick Schoenaker, terug in ons hotel, waar we van Qorinne en Han de voetbalkaartjes kregen. We konden ons ook opgeven voor een excursie door Nicosia. en iedereen ging mee. ’s Avonds kwam de bemanning van het vliegtuig langs en daar hebben we onder leiding van Simon Kopjes een heerlijke tijd mee gehad. Diep in de nacht is de bemanning van Martinair onder leiding van Henry (de captain) weer vertrokken naar hun hotel (500 meter verderop).  Nadat ze waren vertrokken kreeg Simon het op zijn stuipen en heeft toen in een preek van één uur lang aan Dick van Gangelen van Het Parool verteld dat hij geen bal  verstand van voetbal had. Daarna ging iedereen slapen. De volgende morgen hebben we heerlijk aan het ontbijt nog even zitten na kletsen over de preek van Simon  (hij en Dick wisten trouwens niets meer van dit voorval) en hebben tot één uur wat zitten rondhangen in het hotel. Om één uur vertrokken we voor de excursie naar Nicosia. Iedereen, behalve de journalisten, ging mee, en het was beren gezellig in de bus. In Nicosia hebben we eerst een heerlijke Griekse maaltijd gehad. Na het eten zijn we met z’n allen even voor het restaurant aan het foto’s maken geweest. We hadden zoveel bekijks dat het bijna een frontale botsing tot gevolg had in het nauwe straatje. Nadat de sterke mannen de bus hadden bevrijd (deze was in de modder blijven steken door de vele regen) hebben we nog even met de bus een rondtoer door Nicosia gemaakt van een half uurtje. Daarna mocht ieder zijn gang gaan tot kwart voor zes. We zijn toen met de hele groep (inclusief de bemanning) in de drukke winkelstraten van Nicosia gaan wandelen. Een bekijks dat we hadden, niet normaal meer. Om kwart voor zes vertrokken we met de bus naar het stadion  (zonder ome Jaap en zijn vrouw, want die waren te laat). Na een rit door de drukke straten van Nicosia kwamen we bij het stadion aan. Ome Jaap en zijn vrouw kwamen ook spoedig daarna met de taxi. Na veel foto’s nemen en kletsen met andere al aanwezige Nederlanders (ander reisbureau) kwamen de spelers het veld inspecteren. We hebben nog even gezellig met hun staan kletsen en om acht uur precies begon de wedstrijd. Deze was twee minuten oud toen het begon te regenen op zo’n afschuwelijke manier dat we allemaal de gedachte hadden dat we in Nederland zaten. Omdat de hele wereld nu wel weet hoe de wedstrijd is afgelopen wil ik daar niet zoveel meer over zeggen. Ik wil nog wel even kwijt dat wij als Ajaxsupporters eerst heel raar stonden te kijken, maar dat we naar verloop van tijd toch wel hebben genoten (hoe raar het ook klinkt) van de fanatieke mensen op de tribune en later op het veld. Deze mensen hebben een voetbalwedstrijd gezien die ze nog jaren zullen heugen. Een half uur na de wedstrijd liepen ze nog met de lange spits van Omonia op de schouders over het veld heen te dollen. Direct na afloop hebben we een half uur in de bus staan wachten tot dat we door de chaos heen konden, en toen we eindelijk reden was de stemming ook al weer een beetje terug. In het Hilton hotel aangekomen hebben we nog even gezellig met de spelers gesproken, ze vonden het allemaal erg lullig voor ons, en zijn daarna nog even de stad ingegaan om ons verdriet te verzuipen. Toen we midden in de nacht terugkwamen in ons hotel hebben we aan de bar nog tot in de kleine uurtjes met de aanwezige journalisten gesproken over de wedstrijd. Om zeven uur donderdagmorgen zijn we door de receptie gewekt en om acht uur zou de bus ons naar het vliegveld brengen. Dat de bus pas om half negen is vertrokken lag aan een paar mensen die zich hadden verslapen Jaap van Heems van De Telegraaf was zelfs nog niet eens wakker toen we vertrokken en kwam later met de taxi naar het vliegveld. Na een rit van drie kwartier in prachtig zonnig weer kwamen we op het vliegveld aan waar de andere groep Nederlanders al reeds was aangekomen. De spelers kwamen een poosje na ons aan en we vertrokken dan ook keurig op tijd richting Athene waar we weer moesten bijtanken. Vanaf Athene duurde de vlucht ongeveer drie uur en in die drie uur is er door de aanwezige supporters heel wat afgepraat met de spelers. Direct na het opstijgen vanaf Cyprus kregen we van Martinair champagne aangeboden. De avond ervoor hadden ze aan diverse mensen van Ajax gevraagd of dat akkoord was. We hadden tenslotte de volgende ronde bereikt, dus een feestelijk tintje aan de vlucht mocht er wel worden gegeven. Onze drie lieve stewardessen  (vooral Saskia was een dotje) kwamen ons dus heerlijke champagne brengen en na het nuttigen van deze drank kwam de stemming er weer een beetje in. Het is niet zo dat we gezongen hebben, maar toch was het voor de lieve stewardessen soms erg moeilijk om door de drukte heen te komen. Na een voorspoedige vlucht kwamen we onder leiding van Simon Kopjes (hij fungeerde als derde man in de cockpit) veilig op Schiphol aan, waar het regende, zoals gewoonlijk. Na het nemen van nog een paar foto’s hebben we afscheid genomen van de spelers en andere supporters en zijn via Naarden Vesting naar Klarenbeek gereden, waar we om half negen aankwamen. Voordat een ieder van ons verslag had gedaan van de reis was het inmiddels over twaalven, en dus te laat om terug te keren met de trein naar Groningen. De volgende morgen ben ik met de tweede (de eerste had ik gemist) trein naar Groningen vertrokken. Dat het allemaal via Hengelo gegaan is, is weer een verhaal op zich dat ik jullie zal besparen. Om twintig voor elf was ik terug in de Martinistad. Zondagmiddag om vijf uur ben ik het huis uitgegaan en vrijdagavond half zeven was ik terug. We hebben drie dagen rotweer gehad op Cyprus en we hebben de wedstrijd verloren, maar ondanks dat alles zou ik voor geen goud ter wereld deze trip overslaan. We hebben met z’n allen er een hele fijne reis van gemaakt en hebben zeer genoten van de gastvrijheid van de Cyprioten. Als je dan na afloop van Ajax – PSV onze eigen Simon Tahamata hoort zeggen bij Studio Sport dat Ajax zo’n wedstrijd tegen PSV wel verplicht was te spelen tegenover de supporters die mee geweest zijn naar Cyprus, dan krijg je een brok in je keel als je zoiets hoort van een jongen die toch zoveel kan en toch eenvoudig blijft en denkt aan zijn supporters.